Το ΘΕΑΤΡΙΚΟ
Ουσιαστικοποιημένο επίθετο που νοεί την θεατροποίηση ενός κειμένου. Προέκυψε από τα μαθήματα της Αγωγής των Αισθήσεων στο σχολείο “Αισθαγωγή” (παλαιότερα ως “Αισθητική Αγωγή”).
Το “Θεατρικό” ως όρος είναι η ανάγνωση ενός γραπτού κειμένου με τρόπο θεατρικό.
Με υποκριτική πρόθεση και προσπάθεια όπως εκείνη που καταβάλει ένας ηθοποιός στην θεατρική σκηνή.
Θεατρικά και όχι “ξύλινα” και άχρωμα επιχειρεί η Stand by art να αποδώσει με πληρότητα ένα κείμενο, άσχετα από το περιεχόμενό του. (ακόμα και έναν λογαριασμό! ).
Διαπιστώθηκε από τα μαθήματα στην ‘Αισθαγωγή” πως ένας ελάχιστος διάλογος, είναι καλό θέμα για ένα “θεατρικό”
Στην πράξη τώρα.
Για το “θεατρικό”, απαιτείται μία έστω και υποτυπώδης θεατρική σκηνή, και ηθοποιοί. Συνήθως ένας από αυτούς είναι “σκιερός” αφηγητής.
Αυτοί σε κοινή προσπάθεια θα ερμηνεύσουν το κείμενο, όπως το ορίζει ο σεναριογράφος ή ο συγγραφέας του.
Πλεονεκτήματα:
Απαιτείται το ελάχιστο σκηνικό, συνεπώς έχει κάποιο κόστος.
Αποδίδεται πλήρως η ιδέα του συγγραφέα, χωρίς τον κίνδυνο μιας “άλλης” ερμηνείας…
Μειονεκτήματα:
Σε ελάχιστο χρόνο αποδίδονται υπερμέτρως πολλά νοήματα-πληροφορίες, και αυτό είναι επιβαρύνει-δυσκολεύει την ελεύθερη κατανόηση* του κειμένου.
*Ελεύθερη κατανόηση λέγοντας εννοούμε την κατανόηση των στοιχείων-μερών του αφηγούμενου λόγου, εκείνων που ορίζονται από το προσωπικό ενδιαφέρον του κάθε ακροατή-θεατή σχετικά με τα όσα λέγονται.
Το έργο “Χαίρε” στην φωτογραφία εντάσσεται στην ενότητα της Μονοκοντυλιάς Γλύπτης: κώστας Βρυττιάς. (Βλ Έργα)
