Μας δίδαξαν στα σχολεία για τον πόλεμο. Για τρία χρόνια και βάλε, μας μιλούσαν στο τότε εξατάξιο για τον Τρωικό. Και να οι αναλύσεις, και δώστου οι ερμηνείες, και ξανά νουθεσίες (!) και ήταν για μας τα 16χρονα σχολιαρόπαιδα ο πόλεμος μια λέξη τόσο οικεία…
Γράφει ο Haris Heizanoglou Το θέμα της Μποφίλιου με ενδιαφέρει, όχι γιατί είναι το ίδιο σημαντικό, αλλά γιατί έχει πάρα πάρα πολύ θεωρητικό ψωμί σε σχέση με το συλλογικό φαντασιακό (και όχι μόνο το δεξιό), το οποίο είναι κάτι που πάντα με ενδιαφέρει. Διάβασα κάπου
Χωρίς τη συμβολή των συναισθημάτων η νόηση αδυνατεί να λειτουργήσει. Οπότε η ρήση του Σπινόζα έχει μεγάλο κύρος: ούτε να γελάμε ούτε να κλαίμε, αλλά να καταλαβαίνουμε. Με άλλα λόγια, σκοπός δεν είναι η αφηρημένη και θεωρητική κατανόηση της συναισθηματικής μας ζωής αλλά να καταστήσουμε νοητά
Νίκος Στέφος (6/4/22 Διαδίκτυο) Επειδή υπάρχει προσβολή. Ομορφιά, δηλ – Κάλλος-είναι: Ήλιος και φύση, που είναι βέβαια το ίδιο . Απλή σκέψη – χωρίς φιλοσοφικές προεκτάσεις – φύση άλλωστε είναι: εμείς και ότι μας περιβάλλει χωρίς το εμείς να έχει την αξία που του
Δεν ξέρω αν βλέπετε και σεις το ίδιο, αλλά έχουμε περάσει στην εποχή όπου οι συναλλαγές μας, ακόμα και οι καθημερινές μας κουβέντες γίνονται με τον γραπτό λόγο. Γραπτός και σχεδόν επιγραμματικός. Θα μπορούσαμε αυτά τα κείμενα να τα λέμε. “Μικροκείμενα” ! Και αυτή η
© 2021 kostas-vryttias.gr | Επικοινωνία