παλαμάομαι (=κάμνω, μηχανεύομαι)

Ἔργα καὶ Ἡμέραι 20 Ησίοδος

Οὐκ ἄρα μοῦνον ἔην Ἐρίδων γένος, ἀλλ᾽ ἐπὶ γαῖαν

εἰσὶ δύω· τὴν μέν κεν ἐπαινήσειε νοήσας,

ἡ δ᾽ ἐπιμωμητή· διὰ δ᾽ ἄνδιχα θυμὸν ἔχουσιν.

ἡ μὲν γὰρ πόλεμόν τε κακὸν καὶ δῆριν ὀφέλλει,

σχετλίη· οὔ τις τήν γε φιλεῖ βροτός, ἀλλ᾽ ὑπ᾽ ἀνάγκης

ἀθανάτων βουλῇσιν Ἔριν τιμῶσι βαρεῖαν.

τὴν δ᾽ ἑτέρην προτέρην μὲν ἐγείνατο Νὺξ ἐρεβεννή, θῆκε δέ μιν Κρονίδης ὑψίζυγος αἰθέρι ναίων γαίης τ᾽ ἐν ῥίζῃσι καὶ ἀνδράσι πολλὸν ἀμείνω· 20 ἥ τε καὶ ἀπάλαμόν περ ὁμῶς ἐπὶ ἔργον ἔγειρεν·εἰς ἕτερον γάρ τίς τε ἴδεν ἔργοιο χατίζων πλούσιον, ὃς σπεύδει μὲν ἀρόμεναι ἠδὲ φυτεύειν οἶκόν τ᾽ εὖ θέσθαι, ζηλοῖ δέ τε γείτονα γείτων εἰς ἄφενος σπεύδοντ᾽· ἀγαθὴ δ᾽ Ἔρις ἥδε βροτοῖσιν. (112 λέξεις)

Της Έριδας γένος δεν υπάρχει ένα μονάχα, μα πάνω στη γη είναι δυο. Τη μια όποιος την ένιωσε θα την επαινούσε, μα η άλλη αξιόμεμπτη είναι. Κι αντίθετες έχουν μεταξύ τους καρδιές.

Η μια προάγει τον κακό τον πόλεμο και τη φιλονικία, η άθλια. Θνητός κανένας δεν την αγαπά, μα εξ ανάγκης,

με των αθάνατων θεών τη θέληση, την επαχθή την Έριδα οι άνθρωποι τιμούν.

Όμως την άλλη η ζοφερή η Νύχτα νωρίτερα τη γέννησε, κι ο γιος του Κρόνου, που ᾽χει το θρόνο του ψηλά και στον αιθέρα κατοικεί, στης γης τα θεμέλια την τοποθέτησε, πολύ καλύτερη για τους ανθρώπους.

Αυτή και τον ανίκανο τον ξεσηκώνει για δουλειά:

ζηλεύει ο άεργος σαν βλέπει τον άλλο που ᾽ναι πλούσιος,

που δείχνει τη σπουδή του στο όργωμα, το φύτεμα

και την καλή διακυβέρνηση του οίκου του.

Ο γείτονας το γείτονα ζηλεύει που σπεύδει να πλουτίσει. Κι είναι αγαθή η Έριδα αυτή για τους θνητούς. (153 λέξεις)