“Ρύτις” Νο-32
Η Ρύτις,
δεν ήταν για πολλούς σπουδαία νύμφη για να γραφτούν παραμύθια κι Ιστορίες.
Γεννήθηκε στο καρνάγιο του Στελλάκη. Στην Νισσαία ακτή.
Πήρε κι απίθωσεν μια μέρα ο Πυρετός (ο παραγιός) ένα παλιό μορσοτίμονο στον ευκάλυπτο κει δα, και τού ‘ριξε και μια παλιομπατανία πάνω.
Νά την η Νύμφη !
Τ’ απογέματα, που περνούσα από κεί δίπλ’ απ’ τον ευκάλυπτο, ανταλλάζαμε ματιές μεσ’ απ’ το συρματόπλεγμα !
Κατόπιν εξεθάρρεψα λιγάκι και της εμίλησα.
…
-Καλησπέρα σας κυρία !
-Καλησπέρα κύριε! και μου χαμογέλασε πολύ …πολιτισμένα!
….
-Καλησπέρα σας κύριε κώστα, μου απευθύνθει και την επαύριο.
-Καλησπέρα σας και πώς είστε αντερώτησα.
-Ντυμένη ! (μ’ αποστόμωσε)
…πήρα όμως γρήγορ’ ανάκαρα, και …
-Καλά κάνετε της είπα, κάνει ακόμα ψύχρα…
(κι εκάναμεν αμφότεροι ματάκι, και χαμόγελον πλατύ-πλατύ) !
-Au revoir mdm !
-Au revoir monsieur !
……
Κάθε φορά οπού συνομιλούσαμε, ”φωτογράφιζα” αδιάκριτα, με το μάτι, την κοψιά της και την όποιαν Ομορφάδα της !
……
Το πρωί της 10ης Δεκεμβρίου πέρασα κι έλλειπε !
Είδα πως, είχανε κάνει πάστρα παντού.
Έψαξα με το μάτι, κι αναγνώρισα την παλιομπατανία στα σκουπίδια !
….
Adieu mon amie !
(αποχαιρέτησα στο πουθενά !)
……
Κάθισα κι έκανα ένα γλυπτό. Κεραμικό.
Υποχρέωσή μου !
Μόνον εμένα είχε.
Εγώ την είχα δει.
Εγώ την είχα βαφτίσει.
Μόνον μαζί μου συνομίλησε σ’ ολάκερη την ζωή της.
Η Ρύτη. Η νύμφη της πάστρας. Λέω εγώ τώρα.
Μόνον εμένα έχει να κήδομαι της μνήμης της.
Και νυν και αεί._
(Για το Κεραμικό και το κείμενο, κώστας Βρυττιάς. γλύπτης)
Κεραμικό ψημένο σε ξυλοκάμινο.
Το έργο συνοδεύεται από:
. Το βιβλίο- κατάλογο του καλλιτέχνη, όπου περιέχονται σημαντικές πληροφορίες για την Τέχνη της Εγρήγορσης (Stand by art).
. Το ενυπόγραφο πιστοποιητικό γνησιότητας του έργου.
. Το σχέδιο που εφαρμόστηκε κατά την φιλοτέχνησή του.
. Βρίσκεται στην διάθεση του δημιουργού, και αποτιμήθηκε στα 150Ε.
Για άλλες πληροφορίες στην ηλν/κη διεύθυνση: [email protected].