“Ο Πετράκης ο Γιασλάς” Νο-61
Διαβάζω, και το έχω διαβάσει πολλές φορές,
ένα σημείωμα από τη φυλακή, που μού πεψ’ ο Πετράκης ο Γιασλάς.
«ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΚΑΛΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ,
ΕΣΥ ΕΧΕΙΣ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ»
Δεν θα σου πέρναε ποτές απ’ το μυαλό,
πως ο Πετράκης ο Γιασλάς, θα δικάζονταν και,
θα καταδικάζονταν για φόνο προμελετημένο.
Και το ακόμα πιο απίστευτο, είναι,
τα όσα είπε στην απολογία του.
Ανθρωπάκι μισή ριξιά, ανθρωπάκι με τα μάτια χαμηλά, που όταν σου μιλά, κοκκινίζει και ντρέπεται, και πάει πέρα-δώθε, λες τον πονάει η φούσκα του και πρέπει να φύγει ….
…….
-Τονε φόνεψα και θα τονε ξαναφόνευα.
Και όχι με μία μαχαιριά, όπως το έκαμα,
αλλά μ’ ένα μεροκάματο μαχαιριές. (είπε στους δικαστές, κατάματα κοιτώντας).
Με είπε Κάϊν ο δικηγόρος της νύφης μου, και ειν’ η μόνη βαριά αλήθεια που ξεστόμισε.
Είμαι θυμωμένος χρόνια τριάντα εφτά, τόσο είμαι το γράφουνε τα τεφτέρια σας,
και τριάντα εφτά τονε μισούσα, τον μισώ.
Τριάντα κοντά, ξερνούσα και κατάπινα τις πίκρες του.
Περίμενα, αχ και πώς περίμενα και λάσκα να τον βρω και κορασό να κάμω.
…να τον ξεκάνω.
Μα το θεό, σας ορκίζομαι,
με το που τον είδα πεθαμένο, σαν τα κατσίκια στο σφαγείο, είχα,
και θεέ μου μονάχα συ συχώραμε, χαρά όπως το Πάσχα !
Το ακροατήριο είχε φρίξει. Θα ’πεφτε να τον λυντσάρει. Γύρισε ο Πετράκης, τους κοίταξε, -μια σταλίτσα ανθρωπάκι ήταν και κουλός, χωρίς χέρι- και σώπασαν όλοι απότομα, λες τρομαγμένοι απ’ τη ματιά του. Εκείνος εγύρισε πάλε στους δικαστές και ήρεμα συνέχισε.
Και ακούστε και τούτο το τελευταίο, και να το πάρω πίσω δεν πρόκειται, ούτε στην άλληνε ζωή.
Με τούτονε,
(κι έδειξε τη φωτογραφία του σκοτωμένου του αδερφού που κρατούσε αγκαλιά λες και ήτανε μωρό η νύφη του παραδίπλα),
με τούτονε, είχαμε κι έχουμε πιο πολλά να χωρίσουμε και να ξεκαθαρίσουμε. Πιο πολλά, παρά με τα Τουρκάκια, ή τα Γερμανάκια, όπου μου φοράει η πατρίδα το χακί, και μού βάζει στο χέρι ξιφολόγχη δολοφόνου !
Από τούτονε, από την ύπαρξή του, χάνονταν η δική μου. Από το που υπήρχε και μόνο, γινόμουν νηστικός. Εξέμενα ταπεινωμένος, άκυρος και, όχι μέρα μία,
αλλά τριάντα εφτά χρονών ημέρες.
Έπρεπε να ‘συχάσω.
Να καθαρίσω.
Να υπάρξω.
Και αυτό έκανα. Ξεκαθάρισα.
Και γυρίζοντας στο δικηγόρο τα’ αδερφού του.
Παραλίγο να τα πεις καλά.
Αν εθυμόσουνε, το πώς είσαι και συ με τ’ αδέρφια σου.
Αυτός, άκουσε και στιγμιαία–φευγαλέα σχεδόν, έκανε να σκύψει το κεφάλι !
Γυρίζοντας στους δικαστές ο Πετράκης:
Μπορεί και σεις νά ‘χετε τέτοια θέματα. Και ναι, έχετε. Μόνο που δεν τα λέτε !
Και χωρίς την άδεια κανενόςμ επήρε και κάθισε.
Έξω φρενών τους είχε κάμει όλους.
Όλους, έξον ….από μένα.
Εγώ, τον ήξερα λίγο πιο καλά.
Έτυχε κείνην την ώρα, μέσα στο πλήθος,
που έμοιαζε με θάλασσα χειμωνιάτικη φουρτουνιασμένη,
να συναντηθούνε οι ματιές μας. Μου αχνογέλασε, και μ΄ έκανε να θυμηθώ, λόγια του περασμένα.
«Τι τα θες τι τα γυρεύεις κώστα μου, στη γειτονιά μας τα βρίσκουμ’ όλα.
Από γυναίκα, γονιούς, παιδιά, μέχρι…. το διάολό μας. Να τ’ αποφύγεις δεν μπορείς! Και όλα γίνουνται, για ΕΝΑΝ λόγο !
Να βοηθήσουμε (και χούφτωνε τ’ αχαμνά του) να διατηρηθεί… το είδος μας. Άνθρωποι».
……………………………………………………………….
Ο Πετράκης με το κρασί, και με δόλο είχε δολοφονήσει τον αδερφό του. Αναίτια λέγαν μα …. δεν το πιστεύω.
Αυτός λέει πως δικαιολογήθηκε καλά.
Εμάς όμως, αυτά που είπε μας φανήκαν λίγα.
……………………………………………………………….
Όταν ήταν μικρός έχασε το ένα του χέρι.
Το έλειωσε το καπάκι του αμπαριού,
δούλευαν σε ένα γρι-γρι, με καπετάνιο τον αδερφό του,
και από τότε, η ζωή του τσαλακώθηκε.
Χαρά του ήταν να κοιτάζει μακριά βαθιά στο πέλαγο,
να ταξιδεύει με το νου, να μοιράζεται τις σκέψεις του.
Σκέψεις που τις έλεγε “οι ψείρες του μυαλού του”.
Απ’ αυτές, που ν’ απαλλαχτείς δεν γίνεται.
Το κατηγορητήριο τον περιέγραφε για στυγνό δολοφόνο,
και… ήταν.
Δολοφόνος της κοινωνίας που καθημερινά τον τσάκιζε.
Λένε ακόμα, πως στη φυλακή μέσα, ήτανε χαρωπός. Πως ψήλωσε και θέριεψε !
Ούτε καν κοντά στις μέρες τις στερνές -έζησε μέχρι τότε που τον θυμήθηκε ο Θεός του- δεν έχασε το κέφι. Λένε.
Στην κηδεία του είμασταν με τον παπά, τον ψάλτη, και τον νεκροθάφτη, πέντε νομάτοι σύνολο. Άγνωστοι μεταξύ μας… Ίσως.
Έργο μοναδικό-μη αντιγράψιμο.
Το έργο συνοδεύεται από:
. Το βιβλίο- κατάλογο του καλλιτέχνη, όπου περιέχονται σημαντικές πληροφορίες για την Τέχνη της Εγρήγορσης (Stand by art).
. Το ενυπόγραφο πιστοποιητικό γνησιότητας του έργου.
. Το σχέδιο που εφαρμόστηκε κατά την φιλοτέχνησή του.
. Βρίσκεται στην διάθεση του δημιουργού, και αποτιμήθηκε στα 200Ε.
Για άλλες πληροφορίες στην ηλν/κη διεύθυνση: [email protected].