Οι αδικημένοι αυτού του κόσμου δεν είναι οι φτωχοί.
Είναι τα δυνατά μυαλά οπ’ εγεννήθηκαν από φτωχά αρχίδια.
Είναι τα παιδιά κείνου του τόπου όπου η Τύχη
ούτε ποτές της στάθηκε ούτε και μέλλει να σταθεί.
Οι αδικημένοι αυτού του κόσμου δεν είναι μόνο οι φτωχοί.
Οι άτολμοι είναι πρώτα.
_______________________________________
Όπως καταλαβαίνεις κώστα μου, πήραμε μόνοι μας την τύχη στα χέρια μας. Σηκώσαμε ό,τι μπορούσαμε να κουβανήσουμε μπήκαμε στο βλοημένο μας το σκαρί και κωπηλατήσαμε. Από βραδύς ίσαμε την επαύριο ασταμάτητα και δυνατά. Όλοι στα κουπιά. Εναλλάξ. Όλοι. Να βρεθούμε όσο πιο μακριά όντες χαράξει η μέρα.
Ξημέρωσε. Φοβόμασταν τ’ αερόπλανα. Είδαμε κάπου στο βάθος ένα ξερονήσι, σωσίβιο το είχε βάνει ο Θεός για μας, δέσαμε, βγήκαμε με φόβο, πράγματι ξερονήσι ήτουν, ανακουφιστήκαμε. Κρύψαμε το σκαρί, το εγεμίσαμε φουντωτά από τα σκίνα να φαίνεται στεριά.
Σαν εβράδιασε κινήσαμε πάλι.
…Είναι δυσκίνητη η Τύχη λένε. Δεν εξέρω. Εμείς την εβρήκαμε και ήτουνε γρήγορη και αγαθή. Ήτανε λες κι αγκάλιασε το φορτίο μας τον πόνο μας και τα βάσανά μας αλάφρωσαν. Σε δέκα χρόνους μετά, είχαμε πάλε στήσει νοικοκυριό και βιός μικρό καινούργιο.
Το έργο αποτιμήθηκε στα 60Ε και συνοδεύεται από το βιβλίο-κατάλογο του καλλιτέχνη, και το πιστοποιητικό γνησιότητας του έργου.
Για άλλες πληροφορίες στην ηλν/κη διεύθυνση: [email protected] ή στο Messenger
