“Ηλακάτη” Νο-306 Αποτιμήθηκε στα 50Ε
Συνοδεύεται από:
. Το βιβλίο – κατάλογο του καλλιτέχνη.
. Το πιστοποιητικό γνησιότητας του έργου.
Για άλλες πληροφορίες στην ηλν/κη διεύθυνση: [email protected].
…γι αυτό σου λέω.
Μη συνεφέρνεις άσκοπα εκείνον που παραμιλά. Μη μπαίνεις, μη χαλάς τον κόσμο που ‘φτιασε και μπήκε.
Με βλέπεις να παραμιλώ; Μούλωξε, γιά ξεκουμπίσου.
Μη μου τους κύκλους τάραττε!
Έφτυσε καταγής όπως το συνήθιζε, μάλλον να φανερώσει πως δεν συμπαθεί ή δεν σέβεται -έτσι όπως νιώθουν όλοι οι κατατρεγμένοι- και χαμογέλασε.
–Το να παραμιλώ μπορεί και να, ‘ναι που χτίζω έναν κόσμο δικό μου.
Μπορεί πάλι, να ‘ναι που αγαπώ και κανένα δεν θα ζορίσω να μπει στον δικό μου κόσμο.
Μπορεί πάλι, να ‘ναι που αγαπώ και κανένα δεν θα ζορίσω να μπει στον δικό μου κόσμο.
-Για δημοκρατία μιλάς; τονε ρώτησα.
-Μπορεί. Ναι. Μάλλον. Τέλος πάντω λέω, δεν θέλω να ρθείτε και με το ζόρι να γίνεται κομμάτια του δικού μου κόσμου. Αλλά ούτε και να μου τον χαλάτε γαμώ! Γιατί; Δικό σας δεν έχετε;
Έπαψε για λίγο.
-Ποιος είμαι; ε; Κανας εθνάρχης να σας οδηγήσω, γιά κανας παπάς, γιά κανας δάσκαλος, -και με το συμπάθιο αλλά και σεις οι δασκάλοι μεγάλες κουφάλες είστε- είπε και στριντζώθηκε. Άξαφνα μα όχι απρόσμενα σηκώθηκε και πήρε δρόμο.
-Τα λέμε! πρόλαβα και του φώναξα, κι ευτυχώς φεύγοντας σήκωσε το χέρι κατάλαβα πως ναι θα τα ξαναλέγαμε.
Γύρισα σπίτι. Πήγα στο εργαστήρι, κι έφτιασα μιαν ηλακάτη τόση δα. Τύλιξα κόκκινο υφάδι και χρώματα πολλά. Πάρα πολλά. Έναν κόσμο έφτιασα που μπήκα κι έμεινα μέσα του, ίδιον με κείνονα του παραμιλητού που έλεγεν ο Ώπας.
(Απόσπασμα από τον Ώπα)