“Παλινόστηση. Γράμμα στη “Μάνα.” Νο 251 Αποτιμήθηκε στα 75Ε, και συνοδεύεται από:
. Το βιβλίο – κατάλογο του καλλιτέχνη. (Stand by art).
. Το πιστοποιητικό γνησιότητας του έργου.
. Το σχέδιο που εφαρμόστηκε κατά την φιλοτέχνησή του.
Για άλλες πληροφορίες, στο: [email protected].
(1978. Παλινόστηση. Γράμμα στη “Μάνα”)
—-< μιας μηχανής εξάρτημα >—-
Να ξέρεις μόνο στα λέω μάνα.
Μήτε ευθύνη σου γυρεύω μήτε παράπονο σου κάνω.
Γιατί στον τόπο μας, αιώνες τώρα, το να είναι κάποιος ώριμος, να είναι ο μεγάλος ο σοβαρός ο άνθρωπος με έρμα, είναι δύσκολο.
Εννιά στους δέκα ‘πο εμάς, την ωριμότητα την έχουμε ακουστά και την έχουμε στο περίπου.
Είναι γιατί συμπορεύεται με παιδεία. Αληθινή παιδεία. Ουσιαστική. Πράμα που λίγοι είχαν και λιγότεροι απόλαυσαν.
Αν μάλιστα γυρέψεις σοβαρότητα κι ευθύνη, τότενες μάλλον θα χωρατεύεις. Ας τ’ αφήσουμε λοιπόν.
Στον τόπο μας μάνα παιδιά είμαστε όλοι. Παιδιά που γεννούν παιδιά. Παιδιά που γεννούν μωρά, κι όχι σπάνια, μωρά που γεννούν μωρά.
Βολεύει. Βολεύει πολλούς, το ευλογούν οι παπάδες, το δεχόμαστε επειδή συμβαίνει, μα περισσότερο γιατί βολεί τους πονηρούς, τους “άρχοντές” μας.
Εσύ μ’ έστειλες σχολείο μάνα. Νιώθεις πως έκανες το χρέος σου. Καταλαβαίνω.
Μ’ έστειλες, αλλά μήτε που σου πέρασ’ από το μυαλό, πως εκείνο δεν ήτανε σχολειό. Εκείνο ήτανε φυτώριο μια βίας. Του κράτους. Βία που σου είπαν ΠΡΕΠΕΙ ! Κι εσύ, απονήρευτη και αφελής, ούτε π’ αναρωτήθηκες αν όντως με ξύλο μαθαίνονται τα γράμματα !
Μάθε λοιπόν ετούτα. Ώρα είναι να μάθεις μάνα εκείνα που δεν σου μυστηρεύτηκα, βέβαιος πως δεν θα καταλάβεις.
Κοντά στα δεκάξι μου ή δεκαεφτά, συνωμοτικά σχεδόν τρείς από την τάξη μου, επαρασύραμε τους άλλους σαράντα, και ζητήσαμε περισσότερη “Αγωγή του πολίτη”. Το άκουσαν οι “άρχοντες”. Κι έφτιασαν -Χούντα ήταν τότε- ένα βιβλίο που, ξεχάσαμε κι αυτά που ξέραμε.
Στα δεκάξι μου ή δεκαεφτά, κι ανάμεσα σε σοβαρό κι αστείο -άλλο τρόπο δεν είχαμε- προτείναμε λιγότερα “Θρησκευτικά” περισσότερα “Οικονομικά”. Το άκουσαν οι “άρχοντες”.
Τ’ άκουσαν το ζύγιασαν και πιάσαν και μας χώρισαν σ’ αρσενικά και θηλυκά, εξαιρεθήκαμε τα ‘σερνικά ‘πό το μάθημα, και τα “Οικονομικά” έγιναν “Οικιακή οικονομία”.
Το διδάχτηκαν μόνο τα θηλυκά.
Από μας, οι “τυχεροί” ήτανε μόνο ‘κείνοι που μπήκαν-πήγαν ΑΣΟΕΕ.
Και να ‘ταν αυτά μονάχα…Αργότερα φοιτητές κι ενήλικες -ας γελάσω- ό,τι κι αν σπούδασ’ ο καθείς μάνα, ήταν κομμένο και ραμμένο για την καλοπέραση και την χρεία των λίγων.
Ό,τι μας εδίδαξαν ήτανε για να μην χαλάσει κανενός “αρχόντου ” η βολή.
Μάνα, μιας μηχανής εξάρτημα κατάντησα!
Μια ζωή επέρασε κι εμείς, ποτές δεν εγίναμε πολίτες μάνα. Οι πιο καλοί ανάμεσώ μας έγιναν υπήκοοι μεροκαματιάρηδες, οι πιο δεύτεροι ‘πήκοοι παγγελματίες, και οι έσχατοι πολιτευτές και τσόγλανοι. Τα παραλέω λες?
Κι όμως…
Ήρθα μάνα. Γύρισα. Από δω και πέρα επαναστάτης και αντάρτης μάνα.
Γιατί το ξέρεις, σ’ αγαπώ.
Κι αν δεν έμαθα ως θέλουνε να σκέφτομαι, μη σε πειράζει μάνα.
Το που θα ονειρεύομαι μια ημέρα φωτεινή, καλό δεν θα σου κάμω?
Το χώμα σου φιλώ μανούλα. Το άγιο σου το χώμα, που, όπου κι αν επήγα το ίδιο ήταν ιερό.
Την ευκή σου.
…αλλά μάνα, ποτέ δεν μου την έδωκες. Απρίλης 2022