“Είναι κάτι που χαρακτηρίζει.” Νο-230. Έργο μη αντιγράψιμο.
Αποτιμήθηκε στα 50Ε, και συνοδεύεται από:
. Το βιβλίο – κατάλογο του καλλιτέχνη. (Stand by art).
. Το πιστοποιητικό γνησιότητας του έργου.
. Το σχέδιο που εφαρμόστηκε κατά την φιλοτέχνησή του.
Για άλλες πληροφορίες, στο: [email protected].
-Γεια σου Γιάννη. Έλα.
Πλησιάζει στη γυναικοπαρέα, μας.
Απλώνουμε το χέρι. Χειραψία με καρδιά.
Χάνεται το δικό μου μες την παλάμη του. Φαρδιά παλάμη. Τεράστια !
Οι ρόζοι του, μάρτυρες σκληρής δουλειάς. Η χειραψία αυτή, πονάει!
Το χέρι μου λευτερώνεται λες από μέγγενη!
-Εβίβα, και σηκώνω το ποτήρι.
-Εβίβα κι αυτός. Τρεμοπαίζει κι αστράφτει το κρασί, λες τζοβαερικό στον ήλιο.
Βάλσαμο που κατεβαίνει. Να δροσίσει, να αποκάψει, να στυλώσει τα σωθικά.
Θεραπεύεται’ η καρδιά, λένε.
Βάλσαμο και το να κάθεσαι δίπλα σ’ ανθρώπους του μόχθου και της ντομπροσύνης.
Λιγόλογους. Κουρασμένους. Καθαγιασμένους.
Ο Γιάννης, δύσκολα μιλάει. Και μόνο για λόγου του.
Εγώ, -αληθινά, δεν μπορώ να τ’ αποφύγω- κοιτώ τα χέρια και μου λένε όσα αυτός δεν μαρτυρά.
Μιλούν, κουβεντιάζουν, λένε οι διπλανές, και γω εκεί. Να κοιτώ τα χέρια. Ερωτευμένη μαζί τους;
Ποιος ξέρει, μπορεί και ναι!
Τα δουλεμένα χέρια είναι που πιο πολύ εμπιστεύομαι. Και να σας ξομολογηθώ και τούτο:
Όντες έρχετ’ ο Βασίλης ο δικηγόρος στην παρέα, -μου κάμει και κόρτε-,
όντες έρχεται, μετά ‘πο λίγο, σηκωνόμαστε ο Γιάννης κι εγώ, λες μιλημένοι, κι αποχαιρετάμε.
Μαυρίζει ο Βασίλης. Αλλά δεν αντέχεται!
Τα χέρια του Βασίλη ζυμάρια.
και μάλιστα στον Γιάννη δίπλα!
Αλλά πάλε ο Βασίλης έχει τον «τρόπο» του…..
Λες; Λες να βάνω νεράκι στο κρασί μου;
Αλλά πάλι, να είναι δύο οι ζυμώτρες στο σπίτι ; Πολύ πάει !
Της Αθ. Μ. (Κείμενα αφήγησης συγγραφής στην “Αισθαγωγή” διορθωμένα από Νικ Εφέσιο. 14-7-14).
Λυπάμαι που η κυρία Αθ Μ. δεν θέλει να φανερωθεί. Γράφει με ειλικρίνεια και την ευχαριστώ που μοιράστηκε μαζί μου τα μυστικά της.