“Εμείς οι… Έλληνες” Νο-111 Αποτιμήθηκε στα 50Ε και συνοδεύεται από: Το σχέδιο του έργου, το βιβλίο – κατάλογο του καλλιτέχνη, και το πιστοποιητικό γνησιότητας του έργου.
Για άλλες πληροφορίες στην ηλν/κη διεύθυνση: [email protected]
Αγαπητή μου φίλη.
Νομίζω βιάστηκες να πεις ότι δεν είμαστ’ όλοι Έλληνες.
Άκου λοιπόν μιαν ιστορία, τη δική μου, και κρίνε.
Γεννήθηκα εδώ στην Αττική από μητέρα που στο μισό της είναι Αρβανίτισσα Ελληνίδα (!),
κι από πατέρα, μισόν Εφέσιο μισόν Μανιάτη, Έλληνα (!)
Η γυναίκα που έκανα παιδιά μαζί της, μισή Μεγαρίτισσα μισή Αιτωλίτισσα, Ελληνίδα αναμφίβολα (!)
Παππούδες έχω από την Ετρουρία, το λέει τ’ όνομά μου, (ψάξε στο λεξικό και θα το βρεις) από την Σικελία και από το Μισίρι. Έλληνες κι αυτοί, την Ελληνική παιδεία υποστάντες.
Συνεπώς τα παιδιά μου έχουν ρίζες από τους σταυροφόρους, από τους Βυζαντινούς και τους Μπαρμπαρίτες. Από Έλληνες !
Γιατί όχι αφού Ελλάδα είναι τρόπος κι όχι τόπος ?
Γενιές και γενιές τώρα, με καταδυναστεύουν και με εξαθλιώνουν, ΟΛΟΙ που με κυβερνούν.
Με στέλνουν σε “ηρωικούς πολέμους” να σκοτωθώ για πάρτη τους, …(“τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος”)
Με μαθαίνουν να τους αποκαλώ σωτήρες μου, στρατηλάτες και εθνάρχες!
Φόρεσα ένα τριμμένο κουστουμάκι σταυρωτό, γραβατούλα στενη, πουκάμισο με κολλάρο και κόκκινα παπούτσια. Χτενίστηκα και πάστωσα με μπριγιαντίνη το τσερβέλο.
Με είπαν οι πολλοί Αριστερό και Κουκουέ, κάθε που σήκωνα κεφάλι.
Άλλοτε μ’ είπαν ‘παναστάτη, κι άλλοτ’ αναρχικό και τρομοκράτη… τρομάρα τους!
Με τσαλαπάτησαν μύριες φορές κάθε λογής παπαδαριά στολές πολεμικές και κάθε λογής αρχόντοι.
Λένε κάμποσοι, σκοτώθηκα σε τροχαίο με τ’ όνομα Αλέκος ετών 37, άλλοι πάλε λένε πως με σκότωσαν σε συλλαλητήριο οπ’ εφώναζα για Λευτεριά Ειρήνη και Ανθρωπιά με τ’ όνομα Αλέξανδρος ετών 15!
Ο Μικης λένε, έγραψε για μένα τα τραγούδια του, και χτες τον είδα να χαμογελά προς τον ρασοφορεμένο “Θίασο νυχτερίδων” (όπως είπες εσύ, καθάρματα τους λέω εγώ), και μαζί με τα “πρόβατα” τα υποταγμένα και άβουλα που τους ακολουθούν.
Πρόβατα που χρησιμοποιήθηκαν για να ΨΕΥΔΟΜΑΡΤΥΡΉΣΟΥΝ το κύρος τους.
Ε λοιπόν, ΟΧΙ.
Παπαδαριά, Στρατόκαυλοι και “Άρχοντες” του κώλου,
ΠΟΤΕ τους δεν θα μ’ έχουνε στο πλάι τους.
Θα με ξανασκοτώσουν λες?
Μπορεί!
Όμως,
από τον τάφο μου θα σηκωθώ, να ξαναπαλέψω.
Γιατ’ έτσι κάνουνε οι Έλληνες?
Θα σηκωθώ από τον τάφο μου, γιατί αιωνίως θα ονειρεύομαι ΜΙΑΝ ΓΗ – ΜΙΑ ΣΗΜΑΙΑ.
Ελπίζω να σε έπεισα πως
Όλοι “Έλληνες” είμαστε. Ναι?