Νο-186 “Κοινωνία” (Η μηχανή του Ώπα)

για το έργο

“Κοινωνία” Νο-186  Έργο μη αντιγράψιμο.


Η μηχανή του Ώπα.

Θα ‘ταν το ’74 για το ’75. Μήνας φθινοπωριάτικος.
Στο χωριό μας ήτανε πολλοί που λέγανε βλοημένος ο Κύριος, κι άλλοι, εξίσου πολλοί, που ευλογούσαν τον “εθνάρχη”.
Πιστεύανε ακράδαντα πως αυτός μας είχεν απαλλάξει από τη χούντα !
Με τον Ώπα εκαθόμασταν στα βράχια στην ακτή, είχαμ’ ανάψει τσιγαράκι κι αγναντεύαμε πέρα μακριά. Φιγούρες μέσα στο γκρίζο του Σαρωνικού.
Ρουφηξιά, ψύχρα, μοναξιά και ρέμβη!
Εμείς. Η μειοψηφία!
-Ρε συ, τι θα ονειρευόσουνε να γίνει κι ας ήξερες πως ποτές δεν θα γενεί.
Τράβηξε τζούρα, χαμογέλασε πλατιά, πολύ πλατιά, λες και τον τσάκωσα στο παραλίγο από κασκαρίκα.
Ξεφύσησε το ντουμάνι…
-Μια μηχανή που να πηγαίνει ατόφιο τ’ οτιδήποτε π’ αιστάνομαι στον όποιονε διαλέξω !
Ένα καλώδιο που από μένα να περνάει στον απέναντι, ατόφιο και ακέραιο, τον πόνο μου, τη χαρά τη λύπη, όλα.
Κι εγώ, λέξη να μην έχω βγάνει. Κιχ. Άχνα !
Είπε και με κοίταξε σα να περίμενε θαμασμό και χεροκρότημα !
Δεν αποκρίθηκα. Τίποτα δεν εξεστόμισα. Με βούβανε η ζήλεια.
Ούτε που γύρισα να του χαμογελάσω. Ήτανε τα λόγια του δικά μου. Τόσο δικά μου, όσο δε λέγεται !
Τελευταία ρουφηξιά, πέταξα τ’ αποτσίγαρο, σηκώθηκα να φύγω.
Να τον αφήσω μονάχο κει στα βράχια. Ν’ αγναντεύει το Σαρωνικό του!
Στα πέντε βήματα μακριά, κοντοστάθηκα και…
-Και, να παίρνει όλη τη γνώση, όλη την πείρα μας πριν αποθάνουμε, να τηνε χαρίζει στους νέους∙ του φώναξα !
Κάτι μ’ απάντησε δεν άκουσα. Έφυγα. Σε λίγο είχα ξεζηλέψει !
Εστεναχωριόμουν μόνο, που ποτές δεν θα ζήσουμε αυτή, τη μαγικιά τη μηχανή του Ώπα. Αυτό το “καλώδιο”.
Πόσον απέραντη η μοναξιά του θηλυκού μυαλού των ανθρώπων!
Λυπόμουν γι αυτή τη μοναξιά. Μια λύπη βλαστήμια στη αδικία των χαρισματικών μυαλών.
     Κώστα μου,  μου είπα,  εδώ οι πολλοί δε νογάνε αυτό που βλέπουνε, θα καταλάβουνε τα όνειρα του Ώπα ?
Περνώντας από τον καφενέ, άκουσα άλλη μια φορά να συζητάνε την αξιοσύνη του “εθνάρχη” τους, και την “άγια” τύχη της πατρίδας!
Φαίνετ’ η φύση μ’ άκουγε κι έδρασε προς επίρρωση των όσων εσκεφτόμουν.

Το έργο αποτιμήθηκε στα 75Ε και συνοδεύεται από:
Το βιβλίο – κατάλογο του καλλιτέχνη, και το πιστοποιητικό γνησιότητας του έργου.

Για άλλες πληροφορίες στην ηλν/κη διεύθυνση: [email protected] ή στο Messenger