“Το όνειρο του Ώπα” Νο-150 Αποτιμήθηκε στα 70Ε και συνοδεύεται από:
. Το σχέδιο του έργου.
. Το βιβλίο – κατάλογο του καλλιτέχνη.
. Το πιστοποιητικό γνησιότητας του έργου.
Για άλλες πληροφορίες στην ηλν/κη διεύθυνση: [email protected]
“Το όνειρο του Ώπα”
Καλοκαιράκι κι επήγαινα στου Κατσούλη το μαντράκι για να κάνω μπάνιο. Ο Ώπας ο ταλαίπωρος στην αυλίτσα μπροστά στην καλύβα του.
Καλημεριστήκαμε, κοντοστάθηκα, πολλά χαρούμενος μου φάνηκε, είπαμε τα καθημερινά μας, πήρα να συνεχίσω το δρόμο μου.
-Είδα καλό όνειρο, μου πέταξε και ξαναστάθηκα.
Είδα κώστα μου όνειρο καλό. Να σ’ το πω;
Χαμογέλασα, περίμενα τον λόγο του που με δώρο έμοιαζε, ανυπόμονα του είπα:
-Ρίχ’ το.
– Πέθανα λέει και πήρα το δρόμο με άλλους κατά την παράδεισο!
Ουρά οι πεθαμένοι και διαβαίναμε…
Φτάσαμε όξω από την πόρτα της Κρίσης. Εκεί, ένας με κουκκούλα από σύγνεφα, ρωτούσε:
-Τι έκανες εσύ στη ζωή;
-Έκανα καλά πράματα. κατά το θέλημα του Ύψιστου.
– Ε πήγαινε στην παράδεισο.
-Εσύ εκεί , ο επόμενος. Τι έκανες;
-Έκανα λάθη αλλά μετάνιωσα έγκαιρα.
-Στην παράδεισο. Πέρνα. Άλλος…
Πλησίασα, Τι έκανες εσύ μ’ αρώτησε.
-Και καλά έκανα κι ασκήμιες έκανα, και ανομολόγητα έκανα κι ούτε μετάνιωσα κι ούτε που με νοιάζει.
Σκέφτηκε για λίγο και μετά:
-Πέρνα μου λέει. Στην παράδεισο και συ.
-Μα καλά, Εσύ είσαι ο Θεός; απόρησα.
-Ναι. Εγώ είμαι. Αυτός είμαι. Έτσι είμαι. Έτσι με φκιάσατε.
-Προσκυνώ∙ Του είπα. Προσκυνώ τη μαγκιά σου.
Και πέρασα!
—–
Αυτός, ο Ώπας ο σπουδαίος επέρασε. Εγώ πάλι, με τι καρδιά να πάω για μπάνιο; Γύρισα σπίτι, πήρα χαρτί και μολύβι κι απίθωσα ευλαβικά τ’ όνειρο του βλοημέν’ ανθρώπου. Να βρίσκεται. Στον αιώνα τον άπαντα. Αμήν.
