“Θυμάλγια” Νο-19
Ήτανε καληώρα Δεκέμβρης όπως τώρα.
Ο Μητσάκης Βρέττης που ‘χε το καρνάγιο στη Γαρέα, κηδεύτηκε την χτεσινή τ’ απόγιομα∙ καμιά εικοσαριά νομάτοι, αφερφοξάδερφα είχαμε πάει στην κηδεία.
Κλάψαμε. Λυπηθήκαμε. Φύγαμε.
Την επαύριο το πρωί επήγα στο καρνάγιο του. Στην τσέπη ένα κοντομπούκαλο κονιάκ, ήρθα, να μεφτώ την κακιά την τύχη της φάρας μου. Να κλάψω το ξαδερφάκι μου αληθινά, και μόνος.
Τα μάτια βλέπανε θολά. Φανερώθηκεν ανάμεσα στα πελεκούδια πρόσωπο κορμί γυναίκα. Τηνε κράτησα στο μυαλό. Έφυγα ‘πο το καρνάγιο. Πέρασαν μέρες. Αυτή, στο μυαλό μου πήγαινε κι ερχόταν. Έφευγε και ξαναγύριζε, ίσαμε που, κατά Μάρτη Απρίλη, επήρα και την έκαμα γλυπτό.
Να θυμίζει ανθρώπους που σκεδόν εξεχάσαμε.
Και,
παρότι τους εξεχάσαμε, τα ίδια τα έργα τους έρχονται και μας τους θυμίζουν.
Βλέπεις εκείνα τα σκαριά;
“Μητσάκης Βρέττης” λένε.
Ήταν στα χρόνια τα παλιά, μια νύμφη που προστάτευε τις μνήμες. Η Θυμάλγια!
Θυμάλγια είπα και το γλυπτό μου.
(Έργο και λόγια) κώστας Βρυττιάς 2018 Δεκέμβρης.
Κεραμικό ψημένο σε αναγωγική φλόγα.
Το έργο συνοδεύεται από:
. Το βιβλίο- κατάλογο του καλλιτέχνη, όπου περιέχονται σημαντικές πληροφορίες για την Τέχνη της Εγρήγορσης (Stand by art).
. Το ενυπόγραφο πιστοποιητικό γνησιότητας του έργου.
. Το σχέδιο που εφαρμόστηκε κατά την φιλοτέχνησή του.
. Βρίσκεται στην διάθεση του δημιουργού, και αποτιμήθηκε στα 120Ε.
Για άλλες πληροφορίες στην ηλν/κη διεύθυνση: [email protected].
.