“Ο δρόμος” Νο-62
Αποτιμήθηκε στα 20Ε, και συνοδεύεται από:
. Το βιβλίο – κατάλογο του καλλιτέχνη. (Stand by art).
. Το πιστοποιητικό γνησιότητας του έργου.
. Το σχέδιο που εφαρμόστηκε κατά την φιλοτέχνησή του.
Για άλλες πληροφορίες, στο: [email protected].
Ο δρόμος.
Περπατάς, και συνήθως ξέρεις το όνομα του δρόμου.
Εκείνο που ίσως δεν ξέρεις, είναι η ιστορία του.
Κάθε δρόμος έχει μιαν ιστορία.
Αν τώρα κάμεις την αποκοτιά ν’ ανοίξεις κουβέντα με τον δρόμο….. Ατύχησες !Δεν υπάρχει περίπτωση να μη σου καυχηθεί.
Κι αφού σε ρημάξει με τα ηρωικά του, στο τέλος. θα φτάνει σε κάποια … «κορυφή» !
Τι τους πιάνει ρε παιδί μου, και θέλουνε καλά και σώνει, να φτάνουν σε κάποια κορυφή !
Αν φτάνουνε στη θάλασσα, τους χαλάει η σούπα;
Αν φτάνουνε στους κάμπους, ή στη μεγάλη πολιτεία, είναι άσκημα;
– Εγώ που με περπατάς φίλε μου -σου λέει – ξέρεις ίσαμε πού φτάνω; και σε κοιτάζει, λες και τον πάτησες στον κάλο.
– Ίσαμε πού;
-Στην πιο ψηλή την κορυφή.
-Μπα ! Μωρ’ τι μου λες!
-Στο λέω!
-Δηλ, φτάνεις στον… ‘Όλυμπο ;
Ξανά ατύχησες…
– Ε, χμ δηλαδή… Δηλαδή φτάνω εκεί, όπου η κορυφή του Ολύμπου, μπλα μπλα μπλα … και αρχίζει να μπερδεύει και να μασά τα λόγια του λες και είναι πολιτικός δημοσιογράφος, ή άλλο είδος αναξιοπρεπές.
– Άσε ρε δρόμε. Κατάλαβα.
κι αλλάζεις δρόμο!
Περπατάς γρήγορα να φτάσεις στον προορισμό σου, μη και σε βρει μπόσικο ο καινούργιος σου δρόμος, κι αρχίσει τα ίδια. Φτάνεις, ανοίγεις την πόρτα και μπαίνεις μέσα βιαστικά. Καταπιάνεσαι με ότι είναι να καταπιαστείς, όχι για τίποτ’ άλλο, μα να ξεδώσεις από την ρημάδα τη έπαρση των δρόμων.
Ωστόσο, δεν είναι και εύκολο. Σ’ αυτούς του καιρούς, δεν είναι καθόλου εύκολο. Θέλει κόπο και θυσίες, και φόνους ακόμα για να γίνεις δρόμος.
Κόποι και θυσίες και συμφέροντα ζυμώνονται για να βαφτιστεί ο κάθε δρόμος.
Συμφέροντα …πολλάκις αθέμιτα.
κώστας Βρυττιάς 2005
