“Αλογάκι”. Νο-44
Σκέψεις για το άλογο και τη σχέση του με τον άνθρωπο.
Από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα, η σχέση του ανθρώπου με το άλογο είναι περισσότερο σχέση συμπάθειας παρά ανάγκης. Οι πολλοί, ταυτίζουν αυτή τη σχέση, την εξισώνουν σχεδόν, μ’ εκείνην ανθρώπου – αυτοκινήτου.
Νομίζω πως είναι λαθεμένη η εξίσωση του αλόγου του χτες με το αυτοκίνητο του σήμερα. (Διότι) από την εξίσωση αυτή, λείπει ο θεμελιώδης παράγων της αμοιβαιότητας.
Ο άνθρωπος αγαπά το άλογο, και το άλογο αγαπά τον άνθρωπο.
Έχω δει άνθρωπο ν’ αγαπά το αυτοκίνητο, αλλά ποτέ δεν είδα αυτοκίνητο ν’ αγαπά τον άνθρωπο.
Αν και με τις σύγχρονες ερμηνείες της έννοιας “Ψυχή”*, ακόμα και τα άψυχα δεν είναι άψυχα, το αυτοκίνητο μπορεί μεν ν’ αγαπά τον άνθρωπο, αλλά αυτή η αγάπη -σίγουρα- κατατάσσεται σε άλλη σφαίρα ζωής.
Του μεταφυσικού; Δεν ξέρω.
Σχέση αγάπης και ανάγκης, μοναδική λοιπόν η σχέση ανθρώπου – αλόγου.
Με δεδομένη αυτή τη σχέση, από την βαθιά αρχαιότητα μέχρι σήμερα, το άλογο υμνήθηκε, ιστορήθηκε, φιλοτεχνήθηκε…
Εδώ, έχουμε μια φόρμα “αλόγου” με επιρροές από την αρχαιότητα. Ένα “αλογάκι” φτιαγμένο να κοσμήσει. Δεν θα τολμήσω να το κατατάξω στα έργα υψηλής Τέχνης, αλλά δεν είναι και τόσο μακριά από αυτήν, αφού κάθε έργο αποκτά αξία και ποιότητα όχι μόνο από την αξία του δημιουργού του, αλλά και από την αξία και την ποιότητα του αποδέκτη του.
κώστας Βρυττιάς
———————————————————–
*= Ως ψυχή ορίζεται η ταυτότητα του χαρακτήρα. (Κείμενα της Αγωγής των αισθήσεων)
Το έργο συνοδεύεται από:
. Το βιβλίο- κατάλογο του καλλιτέχνη, όπου περιέχονται σημαντικές πληροφορίες για την Τέχνη της Εγρήγορσης (Stand by art).
. Το ενυπόγραφο πιστοποιητικό γνησιότητας του έργου.
. Το σχέδιο που εφαρμόστηκε κατά την φιλοτέχνησή του.
. Βρίσκεται στην διάθεση του δημιουργού, και αποτιμήθηκε στα 15Ε.
Για άλλες πληροφορίες στην ηλν/κη διεύθυνση: [email protected].