“Ανθρωπιά” Νο-372 Αποτιμήθηκε στα 50Ε και συνοδεύεται από:
. Το σχέδιο του έργου.
. Το βιβλίο – κατάλογο του καλλιτέχνη.
. Το πιστοποιητικό γνησιότητας του έργου.
Για άλλες πληροφορίες στην ηλν/κη διεύθυνση: [email protected]
Η Ανθρωπιά.
————-
6 Απριλίου 2015.
… άμα κρατήσουμε αυτό που λέγεται ανθρωπιά, αυτό που κρύβεται μέσα στον πνευματικό άνθρωπο,
θα ‘ναι σα να ‘χουμε κρατήσει την ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΟΥΣΙΑ όλων των θρησκειών.
-…..
-Για την ελεημοσύνη τι λες;
-Αρρώστια είναι. Σκεδόν αρρώστια. Να μη βλέπεις παρά με την καρδιά, ν’ αφήνεις πίσω να κοιμάται το μυαλό. Αρρώστια.
-Αλληλεγγύη;
-Ναι. Αλληλεγγύη είναι μια κατάσταση πρώτης βοήθειας. Σωστική. Αν όμως σταματάς εκεί, τότε δεν ήτανε αλληλεγγύη ήταν ελεημοσύνη.
Στην αλληλεγγύη ο άνθρωπος δίνει χέρι βοήθειας και σκεδό ταυτόχρονα βάνει το μυαλό να ψάχνει να βρει λύση. Λύση μόνιμη∙ που δεν θ’ αφήνει τον πόνο να ξανάρθει. Επιμένει. Τηνε βρίσκει.
-…
Άφησε το βλέμμα το να πλανηθεί μακριά στις βουνοκορφές απέναντι τις ουρανόγκριζες, και συνέχισε.
“Αυτός εγεννήθηκε φουκαράς.
Να φανταστείς, όλα τα παιδιά βγαίνουνε από τη μήτρα της μάνας τους κι απιθώνονται στην ζεστή την αγκαλιά της, αυτός πάρθηκε και τυλίχτηκε μ’ ένα κουρέλι, η μάνα του είχε σκοτωθεί πρι λίγο… τι να λέμε !
Ο άνθρωπος που τον εξεγέννησε -ο Λάμπης- τονε πήρε σπίτι του -πώς αλλιώς- τονε μεγάλωσε τονε σπούδασε, κοίτα τώρα, κοτζάμ άντρας. Καλύτερος κι από τον ΓΟΝΙΟ του.
Είμαι βέβαιος κώστα, ο Λάμπης θα φαντάζεται κάπου κει δίπλα, το θεό του μ’ ένα τεφτέρι να γράφει την καλή την πράξη, εισιτήριο για την παράδεισο”.
Κακό δεν είναι μα…
Γύρισε το κεφάλι με κοίταξε στα μάτια εσυνέχισε.
“Για μένα όμως, μήτε θεός μήτε τεφτέρι. Μόνον ανθρωπιά. Μια προαιώνια. Βαθιά ριζωμένη στο είδος μας ανθρωπιά, που μας παγαίνει ψηλότερα. Τόσο, που εκεί, μήτε τεφτέρια Οβραίων θεών βρίσκουνται, μήτε πατρικά αιστήματα κυριαρχούνε. Μόνον Ανθρωπιά. Μια βαθιά μύηση στο καλό κομμάτι του είναι μας. Μια επιλογή ζωής κώστα μου μια καλλιέργεια της κοινωνικότητας.
Είναι, σαν το καλό ατσάλι της φωτιάς, που δε στομώνει∙ πάντα κόβει το δεσμό ανάμεσα στο ζώο και τον Άνθρωπο μέσα μας.
Πέρασαν λίγα δευτερόλεφτα σιωπής.
“Έπρεπε να σ’ τα πω∙ συνέχισε. Ξέρω πως εσύ τα κρατάς αυτά.”
Ναι έπρεπε σκέφτηκα. Και θα ν’ τα γράψω και θα τα …φτιάσω.
Αργότερα. Όντες έρθει η ώρα τους.
(χρόνια αργότερα, 6η τ’ Απρίλη του 2022)
Ήρθε η ώρα τους. Και έγραψα και έκαμα.