“Παίδευση” Νο-345. Αποτιμήθηκε στα 50Ε και συνοδεύεται από:
. Το σχέδιο του έργου.
. Το βιβλίο – κατάλογο του καλλιτέχνη.
. Το πιστοποιητικό γνησιότητας του έργου.
Για άλλες πληροφορίες στην ηλν/κη διεύθυνση: [email protected]
“Παίδευση”
Την πρώτη που συνάντησα τον Ώπα, ήτανε τότε που τους χασικλήδες ή τους συμπαθούσες πολύ, ή, όταν τους απαντούσες άλλαζες δρόμο.
Πα να πει δεκαετία του 60.
Τονε συμπάθησα μόνο-μόνο για το χαμόγελό του το πλατύ σε μας τα παιδάκια τότε, και την οργή του για τους μεγάλους. Ειδικά τους κουστουμάτους και τις “στολές”.
Δεν ήτουν άθρωπος της κουβέντας, δεν είχε πολλά-πολλά.
Ζούσε σε μια καλύβα -κυριολεκτικά- και είχε στην μια μεριά κάτι παλιομπατανίες και στην άλληνα μια τάβλα για τραπέζι-κουζίνα-πάγκο, να σκαρώνει τα “διάφορα”.
Αποδείχτηκε σπουδαίος δάσκαλος και μύστης μέγας του μεταφυσικού !
Μίλαε με το Θεό, του έριχνε μπινελίκι όσο δεν πάει, δυο φορές επάλεψε να τονε πείσει να του σταθεί να τον φονέψει… !
———
Ο πατέρας κώστα μου, η μάνα, είναι οι δάσκαλοι. Ο άλλος ο επίσημος, για δάσκαλος δεν πολυλογίζεται άμα είναι να λέμε καμια ‘λήθεια.
Τα όσα ξέρουνε και λένε, τους τα έχει μάθει η κοινωνία, δικά τους δεν είναι.
Ο αληθινότερος απ’ όλους τους δασκάλους είναι η Φύση. Τελεία και παύλα και μου ‘κλεινε το μάτι.
———
Είμαστε όλοι σαν κιθάρες. Πολλά πολλά στριφτάρια και μας κουρδίζουνε. Κάποιοι σπάνε τα τέλια τους ελευτερώνονται. Οι άλλοι… τραγουδάνε χοροϊδία. Έλεγε και πλατιά, πολύ πλατιά χαμογελούσε.
———
Αν έφτιαχνα εγώ τον κόσμο, “α-θρώ-πι-νους” δεν θα έφτιανα έλεγε και πρόφερε τη λέξη συλλαβιστά.
———-
Πέθανε και δεν ήμουν να πάω στην κηδεία του. Λυπήθηκα.
Απόμεινε να μοιράζομαι τα λόγια του και να τα κάνω, γλυπτά!
Εδώ είναι η “Παίδευση”. Έργο που αγαπώ.
