“Άι Γιούδας” Νο-218 Αποτιμήθηκε στα 50Ε και συνοδεύεται από: Το σχέδιο του έργου, το βιβλίο – κατάλογο του καλλιτέχνη, και το πιστοποιητικό γνησιότητας του έργου.
Για άλλες πληροφορίες στην ηλν/κη διεύθυνση: [email protected]
Άι Γιούδας Ισκαριώτης.
Ο παππούς μου -ο γερο Συμιακός- είχε μια βάρκα που την έλεγε Αι Γιούδα Ισκαριώτη. Τονε πήρανε στενά στο μπίρι-μπίρι να τη μετονομάσει. Στην αρχή εκώφευε.
Κατόπι τους διαολόστελνε. Μετά έσβησε μόνο το “Ισκαριώτης”.
Με τόση πίεση, δεν άντεξε, υποσχέθηκε στον παπά, να της αλλάξει τ’ όνομα όταν θα βρει καλύτερο !
Ένα πρωί τον άκουσαν να φωνάζει μεσ’ απ’ τη βάρκα την Αι Γιούδα.
Παπα-Νίκοο
Παπα-Νίκοο.
Βγήκε με τα πρόχειρα τα ράσα ο παπα-Νικόλας -δεν έβλεπε και καλά- ζύγωσε στη βάρκα κάτω στα βράχια, είδε, και έβανε φωνές…
-Ω μωρέ χαμένε του Θεού, μωρέ βαλτέ του Ξαποδώ του ίδιου, τι έκανες μωρέ και Θε μου συγχώραμε!
Όνομα είν’ ετούτο μωρέ κάκολε; Υπάρχει μωρέ, Άγιος Θάνατος; Υπάρχει; Πε μου υπάρχει; Υπάρχει;
Και χτυπιόταν ο ζακυνθινός ο παπα-Νικος, ο Σταλιάς, και γελούσ’ ο Συμιακός, μαζί και το σεινάμενο βαρκάκι.
Έκαμε δυο “σια-κράτει”, εγύρισ’ ήρεμα και τ’ απάντησε:
-Υπάρχει παπα-Νίκο, και είναι κι ελεήμων. Στο ‘πογράφω.
……
Ο παπα-Νικόλας, λένε οι κοντινοί του, μέρες πριν παραδώσει πνεύμα, -άτιμος καρκίνος η αιτία- μολόγησε:
– Άγιος ο Θάνατος και βλογημένο τ’ όνομά του! Αμην!