“Νούλης Μπιστοσύνης” Νο-215 (Έργο μοναδικό μη αντιγράψιμο)
Αποτιμήθηκε στα 60Ε, και συνοδεύεται από:
. Το βιβλίο – κατάλογο του καλλιτέχνη. (Stand by art).
. Το πιστοποιητικό γνησιότητας του έργου.
. Το σχέδιο που εφαρμόστηκε κατά την φιλοτέχνησή του.
Για άλλες πληροφορίες, στο: [email protected].
Ο Νούλης ο Μπιστοσύνης.
Ο Νούλης ο Μπιστοσύνης, -Μηνάς τ’ όνομα- ήταν πετσί και κόκαλο.
Και ναι, σας τ’ ορκίζομαι, με αέρα έξι εφτά μποφόρ, στο περίπτερο για τσιγάρα δεν τον έστελνες.
Αλλά και χωρίς μποφόρ, λίγοι θα του ‘λεγαν: «πάρ’ αυτά ρε παιδί και πάνε πάρε μ’ ένα πακέτο τσιγάρα».
Ο Νούλης ο Μπιστοσύνης, που ‘μπιστοσύνη δεν του ‘χε κανείς, χρονώνε δέκα, έκλεψε το περίπτερο του χωριού.
Στα δεκατρία, έκλεψε από του Θωμά τ’ Αθώου τ’ αποθηκάκι, τα σύνεργα της ψαρικής.
Από του Λάμπη του Φαρμακείου του ψαρέμπορα την παράγκα, έκλεψε ψάρια, και τα πούλησε στο γιο του Λάμπη, το Χαρίλα πως τάχα τα εψάρεψε ο ίδιος. Χάπατο ο Χαρίλας, παινευότανε πως αγόρασε φτηνά !
Τι να στα λέω! Λέρα μεγάλη ο Νούλης και ετών δεκαεφτά.
Στο χωριό μας χωροφυλάκους κι αστυνόμους και τέτοια δεν είχαμε ποτές.
Όχι γιατ’ είμασταν «καλοί», αλλά γιατ’ όποτ’ έρχουνταν, καλό δεν εβλέπαμε.
Έτσι, καθώς μας εσυμβούλευαν και οι πιο γέροι, τα βρίσκαμε μεταξύ μας.
Κουτσά – στραβά τα βρίσκαμε.
Πρί τη Λαμπρή, ήρθε στον καφενέ ένας παπάς. Έμαθα αγαπητοί μου αδερφοί είπε, είστ’ άνθρώποι ’δώ, φιλάρετοι !
Τι πα να πει φιλάρετοι δεν έκαταλάβαμε, αλλά τέλος πάντων∙ και είπε κι άλλα, και κουνούσαν οι γέροι το κεφάλι, και ναι –ναι- ναι, και κανείς δεν τού ‘φερνε αντίρρηση.
Το χωριό μας σήμερα, έχει σταθμό χωροφυλακής, και μια μικρή ‘κκλησία, και προχτές εμάθαμε ο Νούλης ο Μπιστοσύνης, απόθανε στη φυλακή. Το θανατικό λέει τόχε μέσα του.
Τώρα τα παιδιά μας, έχουνε όνομα επώνυμο, ΑΦΜ, και ΤΕΒΕ-κλέβε κανονικά,
τά ‘χουνε σε χαρτί∙ ταυτότητα και μερικά έχουνε και πιστόλι κρυμμένο, και παρατσούκλια πια δε λέμε, να ξέρει ο κόσμος να φυλάγεται.
Μας προστατεύει και μας φυλάει απ’ το κακό, ο παπάς κι ο χωροφύλακας !
Οι παλιοί, ένας – ένας φεύγουμε, κι απ’ τη λύσσα μας την οπισθοδρομική, αναμεταξύ μας πια, λέμε μόνο το παρατσούκλι.
Εμείς όνομα τέτοιο κι αριθμό κι ΑΦΜ και ΤΕΒΕ, δε γουστάρουμε.
Τελικά, ενάρετοι φιλάρετοι και τέτοια, δεν θέμε νά ‘μαστε.
Τα βρίσκαμε καλύτερα μεταξύ μας, και κανένανε δεν επεθάναμε στη φυλακή.
Θεό ‘σχωρές το Νούλη το Μπιστοσύνη, κι αϊ σιχτίρ. Και αϊ σιχτίρ. Τσανακογλύφτες και …Φιλάρετοι !!!
…………………………………………………..Μεγακλής Αληθινός ‘πογάφει.
Το της πόλεως όλης ήθος, ομοιούται τοις άρχουσιν.
————————————————Ισοκράτης