«Εβίβα fratello» Νο-147 Αποτιμήθηκε στα 90Ε
Συνοδεύεται από:
.Το σχέδιο του έργου.
. Το βιβλίο – κατάλογο του καλλιτέχνη.
. Το πιστοποιητικό γνησιότητας του έργου.
Για άλλες πληροφορίες στην ηλν/κη διεύθυνση: [email protected].
Εβίβα fratello. (Από τα ταξίδια μου με τα πλοία του εμπορικού ναυτικού )
Όλοι στο ίδιο τραπέζι. Αμίλητοι. Άνθρωποι είμαστε ξενιτεμένοι, με ξενιτεμένη τη χαρά του καθενός. Πέντε νομάτοι σύχνωτοι, κι όμως, πέντε νομάτοι κατάμονοι αρπαμένοι ‘πο τα νύχια της Φτώχιας. Αυτής της πολυδύναμης, της πολυπρόσωπης, της ψυχοφάγας, της απάνθρωπης.
«Εβίβα» είπε ο Μάριο. «Εβίβα» ‘ποκριθήκαμε και σηκώσαμε ποτήρι. Ήπιαμε μια γουλιά, χαμογελούσαμε πικρό χαμόγελο και σιωπή. Τι άλλο; Πώς αλλιώς; Ξένοι. Αλλοεθνείς. Συνεννογιόμασταν με χειρονομίες και λεξιλόγιο με πέντε-έξι λέξεις. Άνθρωποι άλλων πολιτισμών, ωστόσο μέλη της παγκόσμιας φτώχιας.
«Βίβα» ξανά ο Μάριο, ξανά εμείς ποτήρι. Δυνατό ετούτο το πιοτό, κι άστραψε στο μυαλό μου η κρασαλήθεια του. Ότι: Όλα μου, όλα μας τα προβλήματα φτιαχτά είναι. Κάλπικα. Ούτε πολλά χρειάζομαι, και ό,τι έχω, φτάνει. Γυναίκα, ένα ψωμί, ένα πιάτο, και μια στρώση. Τα άλλα είναι περιττά∙ αλλ’ αν και πάλι χρειαστώ, μεγάλος είναι ο Θεός, και κάποτε θα δώσει! Ο αργαλειός της ζωή μας ακόμα υφαίνει.
Έχω μεσ’ στο μυαλό μου ένανε μέντορα. Τον Συμιακό. Κατάλαβε τον κίντυνο κ’ ήρθε ‘φτυς μεσ’ το μυαλό μου. Μου χαμογέλασε ήρεμα, και μού ‘πε: «Καλά τα σκέφτεσαι, κι έτσι είναι. Μα τζιέρι μου, …την γυναίκα τηνε ρώτησες»;
Πήρα και σήκωσα εγώ το ποτήρι. «Εβίβα» είπα, και άκουσα το Μάριο το Σισιλιάνο: «Εβίβα fratello», και το πήγαμε «άσπρο πάτο». Να πεθάν’ η φτώχια είπα, και αυτοστιγμίς μετάνιωσα. Ο Συμιακός: «Όλα χρειάζονται. Τίποτα δεν περισσεύει σ’ ετούτον εδώ τον κόσμο».
Εβίβα ξανάπα. Μωρέ ψωμί κρασί έχουμε; Την υγειά μας και την ελευτερία μας την έχουμε; Και με κοίταζαν χαμογελαστοί κι απορημένοι που μιλούσα που ρωτούσα σε μια γλώσσα ακατανόητη σ’ αυτούς.
Απάντηση δεν θα ακούγονταν.
Το έργο φιλοτεχνήθηκε το 2021 με αφορμή το κείμενο. Βρυττιάς κώστας.