“Μια ανθρώπινη ιστορία” No-136
Θες η μυρουδιά του, θες η πόζα του, όταν τον συναντούσαμε, πιο εύκολα διαλέγαμε να είμαστε “απασχολημένοι” παρά να τον καλημερίσουμε.
Και πράγματι, πού να βρούμε τη δύναμη να πετάξουμε την προκατάληψή μας και να καταπιαστούμε με τον ανθρωπάκο που κοιμόνταν πα στα τακίμια τα δίχτυα του ψαρολίμανου!
Μετά από πολλές και πράγματι τυχαίες συναπαντήσεις, είπα να τονε κοιτάξω αληθινά.
Κι εκεί που περίμενα πως τελικά θα μου γίνει κολλιτσίδα, όχι μόνο δεν έγινε αλλ’ απεναντίας εγώ εκόλλησα σ’ αυτόν. Είχα γελαστεί.
Καθώς τονε πλησίαζα γύρισε ήσυχα τη ματιά του πέρα, στερώντας μου τη βεβαιότητα πως ήταν απλά ένα ανθρωπάκι όπως…
Πόσο επηρμένος ήμουν !
Συνήθως μου μιλούν πρώτοι οι συνομιλητές μου. Αυτός ναι μεν χαμογέλασε, (αντιχαμογέλασε για να ‘μαι ακριβής) πλην όμως, δεν είπε λέξη.
Χρειάστηκε πολύς καιρός για να διώξω την προκατάληψη και να μπορούμε να συζητάμε. Με τον Ώπα, απολάμβανα τον διάλογο που όντως ήταν διάλογος, αφενός, αφετέρου οι απορίες του ήταν, δώρα σκεπτόμενου ανθρώπου.
Σε τσιγαρόκουτα (κάπνιζα τότε) έχω γραμμένα λόγια του, και κάθε που τα διαβάζω, χαμογελώ.
Τι δώρο Θε μου κάποιοι, που φορούν βρωμιάρικα να είναι το σαπούνι που καθαρίζει την ψυχή μας.
ΥΓ
Θάρθει μια μέρα και να το πιστεύεις που τα παιδιά θα δικάζουνε κι επίσημα τους ανάξιους γονιούς. Καλό κακό, δεν ξέρω, μα θα έρθει.
Μπορεί πάλι και ν’ αποφασίζουν από πριν και να μην γεννιούνται!
Αποτιμήθηκε στα 65Ε και συνοδεύεται από:
Το βιβλίο – κατάλογο του καλλιτέχνη, και το πιστοποιητικό γνησιότητας του έργου.
Για άλλες πληροφορίες στην ηλν/κη διεύθυνση: [email protected] ή στο Messenger