“Η ψυχή της μνήμης” Νο-197 Αποτιμήθηκε στα 120Ε και συνοδεύεται από: Το σχέδιο του έργου, το βιβλίο – κατάλογο του καλλιτέχνη, και το πιστοποιητικό γνησιότητας του έργου.
Για άλλες πληροφορίες στην ηλν/κη διεύθυνση: [email protected]
Η ψυχή της μνήμης.
Οι μνήμες μας ψυχές μετέωρες. Οντότητες μέσα στην οντότητά μας. Ψυχές ξέχωρες π’ ορίζουν συμπεριφορά, κι άλλες φορές ξεχνιούνται.
Μνήμες πληγές επουλωμένες.
Έρχεται όμως μια στιγμή όπου τις ξαναβλέπεις.
Γιομίζεις πάλε συναισθήματα, και ξαναζείς το τότε.
Όπως τα λιόδεντρα,
που γράφουν ιστορίες με τα κλαδάκια τους,
έτσι κι αυτές.
Εμείς παραδίπλα, αρχίζουμε τ’ αλισβερίσι μαζί τους λες και πλέκουμε σαν με νήμα την κουβέντα μας,
λες και τα λόγια δένουνε το τώρα με το πριν…
Ο Πετράκης της Γιάννενας ο συμμαθητής μου,
πνίγηκε σα σήμερα στη θάλασσα, προσπαθώντας να βγάνει έξω ένα καρπούζι που -ποιος ξέρει πως- βρέθηκε να πλέει κει στο μέσα στην αμμούδα μας.
Θρήνος κι οδυρμός και πόνος αμετατόπιστος για όλο το ψαροχώρι μας.
Κάθε που τρώγαμε καρπούζι έκτοτε, το μυαλό πήγαινε καρσί στου Πέτρου μας.
Ακόμα και σήμερα μου συμβαίνει.
Εμείς που θυμόμαστε, λυπόμαστε ακόμα.
Θυμόμαστε, λυπόμαστε, αλλάζουμε κουβέντα, έτσι να ξεθωριάσει η μνήμη, να κοιμηθεί μέχρι τ’ άλλο μνημόσυνο του χρόνου τέτοια μέρα.
Οι μνήμες δεν πεθαίνουν. Ψυχές μεσ’ την ψυχή μας.
Ταυτότητες μέσα στην ταυτότητα του χαρακτήρα μας.
Ναι.
Ναι, γιατί,
αυτό είναι ψυχή.
Η Ταυτότητα του χαραχτήρα.
Αυτό που γράφει ανεξίτηλα κάθε σου πράξη σκέψη και συμπεριφορά.
Σήμερα, μέρα που ‘ναι, η ψυχή μου θρηνεί.
Αύριο θα γελάει …μάλλον …υποθέτω. Πού να ξέρω !
Οι μνήμες μας ψυχές μετέωρες.