“Ο μεσιέ Τενέ” Νο-173 Έργο μη αντιγράψιμο.
Αποτιμήθηκε στα 60Ε και συνοδεύεται από:
. Το βιβλίο- κατάλογο του καλλιτέχνη, όπου περιέχονται σημαντικές πληροφορίες για την Τέχνη της Εγρήγορσης (Stand by art).
. Το ενυπόγραφο πιστοποιητικό γνησιότητας του έργου.
Το έργο βρίσκεται στην διάθεση του δημιουργού.
Για άλλες πληροφορίες στην ηλν/κη διεύθυνση: [email protected].
Ο Τενέ.
Ο Θανασάκης από μικρός έζησε τον πόλεμο των συνομηλίκων του, αυτό που παλιά το λέγαμε νταϊλίκι, και σήμερα εξευρωπαϊσμένοι !!!
το λέμε μπούλιν! Έζησε λοιπόν το μπούλιν, επειδή ήτουν “αλλιώτικος”.
Κλεινότανε που λες στην κάμαρη κι έπαιζε μόνος.
Μισούσε και την κοινωνία μας μόνος, και τον κόσμο ολάκερο μόνος, και όλα μόνος.
Παρηγοριά του τα βελόνια και τα κουρέλια της μάνας του. Ράφτρα ήταν η κυρά Φιλίτσα, και μ’ αυτά ο Θανασάκης έφτιανε ρουχαλάκια, και παιχνίδια, και μικρά ποκάμισα κουκλίστικα. Θάματα ήταν, αλλά ποιος να τα δει !
Ο πατέρας του, -τάμα τό ‘χε ρε γαμώ; – κάθε φορά που τά ‘βρισκε, χώρια που τα πέταγε στη σόμπα, τού ‘ριχνε κι ένα γερό μπερντάχι !Σ’ όλα τα παιδιά η δημιουργία επαινείται (που λέει ο λόγος),στον Θανασάκη η δημιουργία πλερωνότανε με σφαλιάρες.
Ο Θανασάκης όμως, εκεί. Έραβε. Και πώς αλλιώς; Σάματις είχε τίποτ’ αλλο να παίξει από τα ραφτικά της κυρά Φιλιώς;
Έραβε και τά ‘κρυβε.
Πέρασαν τα χρόνια, Ο Θανάσης πήγε στρατιώτης, τέλειωσε χωρίς επεισόδια, και μια μέρα με το διαβατήριο και ένα μπόγο στον ώμο πήγε στας Αγγλίας.
Μετά χρόνια μάθαμε καζάντισε καλά εκεί, και όλοι “χαρήκαμε” (χαρά σαν της κυρά Μαριώς που όταν την ρωτά ο άγγελος “Τι δώρο θες να σου κάμει ο Θεός, απαντά, Να ψοφήσ’ η γίδα του γείτονα.” Έτσι και μεις. )
Τέτοια χαρά.
Κι ακόμα πιο πολύ “χαιρόμαστε” σήμερις όπου οι θυγατέρες μας διαλέγουν νυφικό από του Τενέ (του Θανάση ντε !) και το πλερώνουμε τρεις βαπορίσιο, και βαζελίνη δεν μας βάνει ο Τενέ.
κώστας Βρυττιάς Γενάρης παγωμένος του 2019.