Νο-175 Χαμόγελο

για το έργο

 


Αποτιμήθηκε στα 70Ε  και συνοδεύεται από:
. Το βιβλίο- κατάλογο του καλλιτέχνη, όπου περιέχονται σημαντικές πληροφορίες για την Τέχνη της Εγρήγορσης (Stand by art).
. Το ενυπόγραφο πιστοποιητικό γνησιότητας του έργου.
. Τα σχέδια που εφαρμόστηκαν κατά την φιλοτέχνησή του.
Το έργο βρίσκεται στην διάθεση του δημιουργού.
Για άλλες πληροφορίες στην ηλν/κη διεύθυνση: [email protected].


Σ’ ένανε κόσμο όπου, μέρα με τη μέρα οι αξίες των χρόνων της νεότητάς μου χάνονται,
σ’ ένανε κόσμο που τα μύρια πρόσωπα της φτώχιας, κάνουνε μπαξέ στις ψυχές με τα σκοτεινά μάτια,
σ’ αυτόνανε τον κόσμο,
ξεπετιέται αριά και που, ένα Χαμόγελο.
Από κείνα που παρηγορούν. Γεννήθηκαν γι αυτό λες. Θαμάζεις!
Το συναπάντησα στον καφενέ και σίμωσα για κουβέντες.
Από την ανθρωπιά του λίγη δύναμη να πάρω, η ελπίδα μου ν’ ανακαρίσει.
Να ξεδώσω μια στάλα έστω.
Μου μίλησε γι άλλους. Γιατ’ αυτό, το Χαμόγελο, έβγαζ’ από τη δυστυχία των ανθρώπων το χρώμα που ‘χει το κλάμα, κι έβαζε χαμόγελα. Έβαζε πλούτο κι ομορφιά. Χαμογελώντας μακέλευε  την ασκήμια της κοινωνίας.
Τον άκουγα με τα μάτια κάτου, σφαλιχτά, κι αλάφραιν’ η ψυχή.
Άκουγα κι ανέβαινα ψηλά στους ουρανούς των μικρών παιδιών.
Άνοιξα τα τον μάτια. Είδα τα μάτια του.
Έκλαιγε! Ναι. Χαμογελούσε κι έκλαιγε!
-Πάει κι αυτή κώστα μου. Αρρώστησε, απόθανε. Πάει. Πίστεψε τους άπιστους.
Γιατί -στο λέω κι αλήθεια είναι- πιο άπιστοι απ’ αυτούς που κηρύσσουνε Θεό και παίρνουνε  μιστό, πιο άπιστοι ‘πο τούτους  δεν υπάρχουνε!
Είπε κι άλλα. Δεν άκουγα τίποτα. Έβανα κι εγώ τα κλάματα, χαμογελούσα κι εγώ.
Τέτοιο δε μου ‘χε ξανατύχει.

κ. Β. Γενάρης 2022. Των Φώτων ανήμερα.