Διηγήματα

Τα καντηλέρια του προφήτη. “Πού να νοήσει το Θεό ο που δεν έχει κλάψει!” Το ‘λεγε και το ξανάλεγεν ο Διαμαντής Ρηγόπουλος ο γιός τ’ Αρίστου. Και δεν είναι μόνο που το ‘παναλάβαινε, είναι που κάθε φορά, σε κύτταε βαθιά στα μάτια περιμένοντας την επιβεβαίωση

«…της προκοπής» Αρρώστησε η μάνα, έτρεχε ο πατέρας. Από νοσοκομείο σε νοσοκομείο. Με έδωκαν στο θειό μου, αδερφό της μάνας μου να με έχει σπίτι του φιλοξενούμενο, σκεδό ψυχοπαίδι! Τ’ αδέρφια μου σε άλλους συγγενείς. Καλός και μετρημένος ο μπάρμπας μου, αγωνιστής της ζωής και

Το μανουάλι. (Διήγημα) ————– Ο μπάρμπα Πάνος ο Ρεμπούς ήτον άνθρωπος σκληρός και θεοφοβούμενος. Πήγαινε στην εκκλησία, έριχνε στον δίσκο, άναβε κερί του δίφραγκου. Όχι πως ήτουνε τίποτα πιασμένος, αλλά δεν ήτουνα και κανας μπατίστας. Απλά ήτον άνθρωπος που του πηγαίναν όλα δεξιά! Όλα κατ’